پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند: در آن زمان، مردم زکات دادن را ضرر می پندارند.۱- به جز در ماه مبارک رمضان، خداوند را بندگی نمی کنند.۲

در آن زمان به خاطر شبهات دروغ و تمایلات آلوده، حرام را حلال می کنند. پس در آن زمان، مسکرات را حلال کرده و نام آن را به نبیذ تغییر می دهند. (با تغییر نام، آن را حلال می شمارند) و در آن زمان به حرام (رشوه) هدیه و به ربا، خرید و فروش می گویند.۳

در آخرالزّمان غیبت را میوه های مجالس قرار می دهند.۴

در آن زمان کارهای آنان زشت و دل هایشان متفرّق می باشد و باطل را در بین خودشان تدریس می نمایند؛ امّا کسی از آن ها جلوگیری نمی کند و خوبان آن ها از اشرارشان می ترسند.

در کارهای غیرخدایی با یکدیگر هم دست می شوند و محارم را هتک کرده، با هم مهربانی نمی نمایند؛ بلکه به هم دیگر پشت می کنند. اگر شخص صالحی را ببینند به او تهمت می زنند و از سخن چین استقبال می نمایند و آن کسی که با آن ها بدی کند را بزرگ می شمارند. ۵

منبع:
۱. الزام الناصب، ج۲، ص ۱۸۴؛ خطبة البیان.
۲. نوائب، ج۱، ص۲۱۰؛ به نقل از: جامع الاخبار.
۳. بحارالأنوار، ج۱۵، جزء ۳ کتاب ایمان؛
۴. روضه کافی، ص۳۱.
۵. الزام الناصب، ج۲، ص ۱۸۶.
۶. نشانه های ظهور، ص ۲۹.