رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم در سخنانی به ابوذر غفاری فرمود:ای ابوذر! هرگاه خداوند درباره بنده ای اراده خیر کند، او را در دین دانا می سازد و در دنیا پارسا می گرداند و او را به عیبهای خودش بینا می سازد.

«دین شناسی» و آگاهی عمیق مسائل اعتقادی و فقهی اسلام برای یک مسلمان لازم است و بدون آن در معرف انحرافات فکری قرار می گیرد.


«تفقّه» به معنی شناخت عمیق از دین است.
مطالعات دینی، حضور در محافل مذهبی و ارتباط با دین شناسان پایه های اعتقادی را تقویت می کند و انسان را در مقابل شبهه ها و القائات مصون می سازد.


دلبستگی به دنیا به نوع دیگری زمینه ساز انحراف و فراموش کردن خدا و معنویّات و ارزشهای متعالی است.
غافل شدن از عیوب خویش نیز موجب می شود تا در پی رفع نقایص و تهذیب نفس نرویم.


در مجموع این سه موهبت عظیم الهی به انسان نقش مؤثّری در سعادت او دارد؛ یعنی: دین شناسی، دنیا شناسی و خودشناسی.


خوشا آنان که به وظایف خود آشنایند و زهد را شیوه زندگی قرار می دهند و با شناخت عیبهای خود گام به گام در بر طرف ساختن آن پیش می روند.