پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم می فرمایند:
بیاید زمانی بر امّت من که قاریان قرآن زیاد شده و فقها کم می شوند. پس بعد از آن زمانی بر امّت من بیاید که قرآن را قرائت می کنند؛ امّا از گلوی ایشان تجاوز نمی کند. (یعنی این که مورد پذیرش و قبول درگاه الهی واقع نمی گردد.)

بر امّت من زمانی می آید که در آن قرآن، با سازها و نواها قرائت می گردد.
زود باشد بر امّت من زمانی بیاید که از قرآن -بین آن ها- به جز نقشی باقی نمی ماند. (به فرامین و دستورات قرآن عمل نمی کنند.)

زود باشد بر امّت من زمانی بیاید که باقی نماند از قرآن، مگر قرائت آن و باقی نمی ماند از اسلام، مگر اسم آن و مردم، خود را به اسلام نسبت می دهند؛ در حالی که از اسلام دور هستند. مساجد ایشان آباد است؛ در حالی که از هدایت خالی و خراب می باشد و علمای آن ها بدترین علما زیر آسمان هستند؛ چرا که فتنه ها از آن ها بر می خیزد و به سوی آنان بر می گردد.